اگر به فیلم‌های عاشقانه‌ی تراژیک علاقه دارید این فیلم یه نمونه‌ی خوبه. داستان سربازی که در کردستان بعد از جنگ، خدمت میکنه و دختر کوردی که از اعضای گروهک‌های جدایی طلب هست. هیچ دیالوگ عاشقانه‌ای وجود نداره. اما بازی‌ها و جریان فیلم عشق رو به خوبی به تصویر می‌کشه. پارسا پیروزفر - که جا داره بگم کراش بچگی من بوده:) - و گلشیفته فراهانی بازیگرای اصلی هستن. گلشیفته وقتی فارسی معمولی حرف می‌زنه زیاد به دلم نمی‌شینه چون یه ذره شل حرف می‌زنه اما تو این فیلم با لهجه‌ی کوردی صحبت می‌کنه واین لهجه‌ داشتنش رو من بیشتر دوست دارم.در کل خوب بود دیگه.